بنام خدای مهدی(ع)

آقا وقتی زیارتت کیمیا می شود ، زمزمه می کنند :

یکی دردو یکی درمون پسنده

                                        یکی وصل و یکی هجرون پسنده ...

دیوانگان راهت اما هجران نمی فهمند . کربلا ساقی دارد ،پرستار دارد،کودکی دارد،

مادرانگی دارد ،عشق دارد ،عاشقی دارد ،کربلا همه ی چیزهای خوب را یک جا دارد

دیگر پای رفتنم نمانده این جا زمین است ، آقا !

اینجا اسارت است.اینجا قرن بیستم است ومن وهمنوعان من ،قرنهاست گم 

 شده ایم دل نیست ... دل نیست ... دل نیست . با ذره ذره ی وجودم پروانگی

 می کنم ،منتظر می مانم،تا در کوچه پس کوچه های ملکوت ، مرا نیز یار بخوانید.

تویک قلب نیستی،توهزارقلبی .تویک چشم نیستی.توانتظارچشم من هم نیستی،

 تو انتظارهزاران چشمی که چشم شده اند . صدای قدم های تو هزار بهار است.

شکوفه ها به نام تو می شکفند .هزاربید مجنون ،از عظمت تو خم شده اندوهزاران

  گیاه برراه آمدن ات سبز شده اندوهزاران دل طنین تلاوت تورادرخودتکرار می کند.

یامهدی ادرکنی ..