بسم الله...
سلام...
خيلي شگفت‌آور است كه انسان در متن عظيم‌ترين تغييرات تاريخ جهان و در ميان سردمداران اين تحول زندگي كند و از غفلت هرگز در نيابد كه در كجا و در چه زماني زيست مي‌كند. اينجاست كه تو به ژرفناي اين روايت عجيب پي مي‌بري و در مي‌يابي كه چگونه معرفت امام زمان، شرط خروج از جاهليت است..
اي دل! تو چه مي كني؟ مي ماني يا مي روي؟ داد از آن اختيار كه تو را از حسين جدا كند ! اين چه اختياري است كه براي روي آوردن بدان بايد پشت به اراده حق نهاد ؟... اي دل! نيك بنگر تا قلاّده دنيا را برگردنشان ببيني و سررشته قلاّده را ، كه در دست شيطان است آنان مي انگارند كه اين راه را به اختيار خويش مي روند ، غافل كه شيطان اصحاب دنيا را با همان غرايزي كه در نفس خويش دارند مي فريبد...
....................
كربلا همين جاست و عاشورايي ديگر در پيش...
و تو اي انسان ! بدان كه كربلا همينجاست و عاشورايي ديگر در پيش... باطن قبله را درياب و حسيني باش و راهت را از رهروان راه يزيديان جدا كن ...
.........
همواره در همين حد گفته ايم سعي کنيم حرف،تفكر و عملمان عاشورايي باشد تا موجب بيداري بقيه شويم اما كدام عاشورا را درك كرده ايم و كدام كربلا را؟ اگر اعتقادمان اين است پس عملمان چرا اينگونه است؟ آيا نبايد در خود فرو رفت؟.